πυροχροΐτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ορυκτό υδροξείδιο τού μαγγανίου το οποίο έχει λευκό χρώμα κατά την εξόρυξή του, ενώ όταν εκτεθεί στην επιφάνεια γίνεται σκοτεινόχρωμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pyrochroite (< πυρ + χρως «χρώμα»)].